Dag 27: Triageren en transcriberen

Hoe rustig het gisteren was vanwege Pasen, hoe druk het vandaag was. En de verpleegkundigen? Nou die hadden in ieder geval geen haast. Ik besloot daarom om maar even te gaan helpen met triageren. De mensen komen hier niet eerst langs een huisarts of zoiets. Dat gebeurt gewoon bij de dokters zelf. Ze komen dus eerst langs de receptie om te betalen (ook geen zorgverzekering natuurlijk), en dan worden ze naar de nurse office gestuurd om vitale functies af te nemen en de eerste klachten uit te vragen. Ik zette behoorlijk het gas er op en zorgde dat ik al flink wat doorvroeg. Wat je hier heel erg merkt is dat de patiënt vage klachten noemt. De verpleegkundige schrijft dit dan op zonder door te vragen. Hier verlies je best wat tijd, want als je dit meteen doorvraagt heeft de arts al een fijne opening om door te kunnen vragen. Bijvoorbeeld de klacht “general body pain” een zeer veel gehoorde. Dit schrijven ze altijd op, nou ja wat moet je hier als arts nou mee. Dat is een beetje te breed. Een ander opvallend puntje is dat je echt goed moet letten op dat ze je wel echt begrepen hebben. Dit merk je soms snel genoeg, doordat je een open vraag stelt. Bijvoorbeeld: “Hoe lang heeft u al last van de maagpijn.” En dan het antwoord krijgt: “Ja”. Uhh… dat was niet de vraag ;). Duurt allemaal lekker lang dus. Weer veel geleerd vandaag. Ook vandaag waren er weer behoorlijk wat vrouwen die net bevallen waren. Ze komen dan met het kindje langs voor een postnatale check-up. Een van de kindjes moest gewogen worden en werd poedeltje naakt op de weegschaal gelegd. Vervolgens begon hij natuurlijk klassiek te plassen in de richting van de papieren patiëntendossiers. Oepsie!

In de middag even opgefrist en geskyped met het thuisfront. Daarna besloten om maar weer wat interviews uit te typen. Wat een werk is dat zeg! We werden wel beloond met een heerlijke schaal kipnuggets en friet. Niemand hoeft bang te zijn dat ik hier niet voldoende te eten krijg.