Dag 28: Honderden stofjes

Vandaag was weer een dag om aan het onderzoek te werken. Omdat we iedere keer op woensdag een beetje een dipje kregen, hadden we gisteren al het plan gemaakt om in de middag naar de Serekunda markt te gaan. Het transcriberen is best wel saai werk, dus het is goed om dan iets leuks achter de hand te hebben. Om 15.30u vertrokken we met een busje naar de markt. De busjes rijden over de hoofdwegen en die kan je aanhouden. Er zit één jongen in die roept waar het busje heen gaat (in welke richting), zodat je weet of je in de goede stapt. Alle ritjes zijn 8 tot 10 Dalasi (max. 20 cent). Het zijn voornamelijk hele oude gammele busjes uit Nederland, die bij ons al lang niet meer door de APK gekomen waren ;). Hier maakt dat helemaal niks uit, en worden er lekker wat mensen ingepropt. Hilarische ervaringen. Op de markt gingen we opzoek naar een mooi stofje om bij een naaiatelier uiteindelijk een leuke tuniek in Gambiaanse stof van te laten maken. Na zo’n vijf zes winkeltjes slaagde ik bij Muhammed. Voor 75 Dalasi (1,50) kocht ik 2 meter stof, wat voldoende moest zijn voor een tuniekje. Ben benieuwd! De Serekunda markt is altijd een ervaring. Op een weg waar onwijs veel mensen lopen rijdt gerust even een taxi langs. Je moet dus continu alert zijn. Ook hier wil iedereen natuurlijk je Gambian friend worden, dus je bent voortdurend bezig met zeggen: Hi How are you, I’m fine. Thank you! Dit is zo’n beetje ons standaard zinnetje. De markt is een heerlijke plek. Rond half 7 pakten we weer een busje terug naar het ziekenhuis. De stof hebben we niet meteen als tuniek laten maken. Dit was alweer voldoende avontuur voor vandaag, bovendien lijkt het me wel leuk om dit gewoon door iemand in Lamin lokaal te laten doen. Bovendien wel zo makkelijk.