Dag 44 + 45: Weekendje weg

Zoals ik gisteren vertelde, was het plan om om 5.30u te vertrekken. Om 23.30u stond Esmee alleen aan m'n deur dat Adama (de taxichauffeur en man die alles voor ons geregeld had) haar wakker gebeld had. Hij vertelde haar dat hij nog iemand geregeld had die ons op wilde halen en door Fathala heen kon rijden en hij zou het voor een stuk minder geld doen. We hoefden dan pas om 14u weg. Nou prima natuurlijk! We vertrokken allebei weer naar ons bed en sliepen lekker uit (zo ver dat kan met een moskee man door de speakers vanaf 5u 's ochtends). Zo'n rustig zaterdagochtendje is wel echt heel erg lekker. Om 14u stapten we met onze rugzakjes bij Adama in de auto. Hij bracht ons in Banjul naar de ferry. Voor 25D p.p (0,50c) hadden we een overtocht en nog geen half uur later waren we aan de andere kant van de rivier in Barra.
Hier werden we opgepikt door Modou en zijn 4x4 safari wagen. Bij de landgrens gaven we ons paspoort en lieten we Gambia voor een weekendje achter ons.
In een huis tegenover Fathala werden we afgezet door Modou. Hier stonden Omou en haar man (van wie ik de naam niet onthouden heb) klaar om ons te ontvangen in hun huis. En niet zo maar een huis, bijna een paleis. We kregen een rondleiding over de 2 hectare van hun grond, waarop o.a. een boomgaard en groentetuin gevestigd was. Ook waren ze achter hun huis 12 vakantiehuisjes aan het bouwen met een restaurant, zwembad en receptie. Hun plan was om vanaf november slaapplekken aan te gaan bieden voor bezoekers aan Fathala, alleen dan voor een redelijke prijs in plaats van 140,- p.p. per nacht in het wildpark zelf.
Super slim concept!
Na de rondleiding probeerden we (over Ouma dit toeliet) wat te helpen in de keuken. Dit was erg komisch want ze sprak geen Engels. De voertaal in Senegal is Frans en een woordje Mandinka of Wolof (de Afrikaanse stammen) spreken we toch ook nog niet aardig. Met handen en voeten kom je gelukkig een eind!
De zusjes en het broertje van Ouma hielpen ook mee. Zij wonen bij Ouma (+/- 25 jaar) en haar man (+/- 45 jaar), omdat hun moeder is overleden. Ouma heeft de zorg over hen op zich genomen.
Om 19.30u werd het vasten doorbroken met dadels, nana (heet water met munt, melk en suiker), en spaghetti met een klodder mayonaise op brood. De man werd op een apart kleedje geserveerd en wij daarna aan een tafeltje in de woonkamer. Waar Ouma en de rest van haar familie aten weet ik niet? Er volledig vanuit gaande dat dit het diner was ploften we neer op de bank.
Een half uurtje later kwam Ouma de kamer binnen met de boodschap dat het diner klaar was :o. Oepsie. En we stonden al op klappen! Een hele schaal met een rijst, kip en beef gerecht werd nog op ons tafeltje gezet. Hierna volgde nog Wojo, meloen, en een kopje nana. Ik heb geloof ik nog nooit zo vol gezeten.
De mannen gingen naar bed, wij ruimden de tafel af (voor zover dit weer mocht) en keken met zijn drieën nog wat foto's op de telefoon van Ouma. Zo leuk om met 3 woorden Frans van ons en een ietsie pietsje Engels van Ouma te communiceren!
Een half uurtje later gingen Esmee en ik ook naar onze slaapkamer, waar we een kingsize bed met elkaar deelden. Het toilet was ook hilarisch, natuurlijk zonder doortrek systeem.

Om 5u hoorde ik weer leven in het huis. Dit is het moment waarop ze hun ochtend gebed doen, en een laatste maaltijd mogen nuttigen voor het vasten weer start. Ik draaide me nog maar even om tot 8u.
Na het ontbijt (weer veel en lekker), werden we opgehaald door Modou om aan de overkant van de weg onze safari te starten. We werden verwelkomd door een struisvogel en klommen in de truck. Er stapte een gids bij in en we vertrokken. We wisten wel dat het geen Tanzania/Zuid-Afrika safari zou zijn, maar dit was toch nog wel een beetje anders dan verwacht. Er waren veel open plekken waar de dieren samen kwamen. In het droge seizoen worden de dieren iets bijgevoerd, dus daar komen veel van de dieren in het park samen: zebra's, buffalo's, een neushoorn, zwijnen en een grote hert/bok soort. Onderweg waren er dus meerdere van dit soort open plekken. Heel tof om zo met de jeep naar deze plekken te scheuren, maar het safari ideetje is er dan misschien wel een beetje af. Alleen naar de aapjes en giraffen moesten we echt zoeken. En dat was ook echt wel machtig mooi. Wat een indrukwekkende beesten zijn dat!
Een uurtje later staken we alweer de weg over om gedag te zeggen tegen Ouma en haar man. Ze wilde niks van geld aannemen en wilden ook oprecht dat we nog eens terugkwamen, het liefst volgend weekend al. Wat een ontzettend hartelijk en bijzonder verblijf was dit.

Rond 12u vertrokken we weer terug naar Lamin, dezelfde wijze terug.
We waren ook nog geen uur in het health centre of Simone vroeg of we nog bij een labour case (geboorte) wilde assisteren. Dit keer echt, want binnen een uur moesten we al in actie komen. De bevalling verliep wel wat minder soepel dan de vorige. De meconium was al vrijgekomen voor de geboorte dus het kindje kwam er helemaal vies en geel uit. Het moest ook even worden geholpen om op gang te komen. Gelukkig verliep het allemaal goed en begon het pasgeboren meisje zachtjes te huilen. Alleen de temperatuur en de bloedsuiker bleven wat laag, dus de moeder (die al aan me vroeg of ze naar huis mocht) en het kindje moeten nog wel 24u blijven ter observatie.
Met dit laatste avontuur sloten we wederom een geweldig weekend af. Morgen begint weer een nieuwe werkweek.