Dag 78: Back home

Het laatste dagje is aangebroken en dat betekent dat we op de Wall of Fame in de keuken mogen schrijven. Aangezien ze ons altijd "It's me" (Esmee) en "Not yet" (Jet) genoemd hebben heb ik dat in mijn tekstje verwerkt. Hierna gingen we nog even op huisbezoek bij onze collega Fatou. Ze is met ziekteverlof tot augustus, maar werkt altijd heel hard. We vonden daarom dat we nog even bij haar op bezoek moesten. En dat werd erg door haar en haar dochtertje gewaardeerd.
In de middag hebben we nog even aan ons kleurtje gewerkt op het strand. Dat is tenslotte alweer 2 weken geleden. Een heerlijk laatste dagje bij Kasumai waar we het nog net even voor elkaar hebben gekregen om tomaatje te worden. Maar ja, zoals Esmee zegt: “Vandaag een tomaatje, morgen een chocolaatje.”
We werden opgehaald door Adama, waarna we van hem, Rianne en Sjef afscheid moesten nemen. Ook het laatste rondje langs het personeel van de avonddienst moest nog gedaan worden. Het is bijzonder hoe hecht je in een relatief korte tijd bent geworden. Iedereen vraagt ook niet of we terug komen, maar wanneer. Eerst maar eens even in Nederland zien te komen ;). We aten onze laatste Fish Yassa maaltijd, pakten het laatste stukje van de tas in en om 23 uur kwam Annemieke ons ophalen om naar het vliegveld te gaan. En dat ging toch echt wel met lood in onze schoenen. Hoewel je ingesteld bent op drie maanden en ook graag weer thuis iedereen wilt zien, laat je hier toch een onvergetelijke tijd achter. We namen afscheid van Lieke en Annemieke deed nog een erg lief woordje. Met een brok in onze keel begonnen we aan onze 13 uur durende vlucht.